Misztal Tomasz

Misztal Tomasz, postać enigmatyczna, zawsze otulona zapachem starego papieru i głębokiej tajemnicy, przemierzał świat z nieodłącznym notesem w dłoni. Jego oczy, głębokie jak studnie, zdradzały historię niezliczonych podróży i cichej obserwacji, a każdy gest był świadectwem niezwykłej, niemal nadludzkiej cierpliwości. Ubrany w prosty, lecz elegancki płaszcz, Misztal Tomasz zdawał się być wiecznym wędrowcem, kolekcjonerem zapomnianych opowieści i szeptów przeszłości, których strzegł z niezwykłą pieczołowitością, z subtelnym uśmiechem, z niezachwianą wiarą w moc słów.