Modrzyński Krzysztof

Modrzyński Krzysztof, mężczyzna o melancholijnym spojrzeniu i nieco przygarbionej sylwetce, spędzał większość dni w cichej bibliotece, otoczony starymi tomami. Zapach ukojenia wypełniał jego duszę, każda strona kryła dla niego nową opowieść, nowy świat, w którym mógł się zanurzyć, uciekając od szarej rzeczywistości. Jego palce, zazwyczaj pokryte atramentem, delikatnie muskały pożółkłe kartki, szukając ukrytych sensów, zapomnianych historii. Życie Krzysztofa, choć na pozór proste, było tkaniną misternie utkaną z myśli, refleksji, cichych obserwacji, które gromadził niczym cenny skarb, czekając na odpowiedni moment, aby je ujawnić.