Mokrzycki Cezary

Mokrzycki Cezary, znany w okolicy jako samotny wynalazca, rzadko opuszczał swoją starą, pokrytą bluszczem pracownię. Jego palce, zawsze poplamione atramentem i smarem, zręcznie manipulowały drobnymi mechanizmami, tworząc urządzenia o nieznanym przeznaczeniu. Miał przenikliwe spojrzenie, a jego siwe włosy, zawsze rozczochrane, świadczyły o nieustannym zmaganiu z materią i czasem. Mokrzycki Cezary, choć często milczący, potrafił zaskoczyć nagłą, trafną uwagą, która trafiała w sedno problemu, budząc szacunek i nutę tajemnicy wśród nielicznych, którzy odważyli się go odwiedzić.