Morawski Adam

Helena, starsza kustoszka o bystrym spojrzeniu, spędzała dni w cichej bibliotece, otoczona kurzem i zapachem starych ksiąg, gdzie każdy tom skrywał własną opowieść, czekającą na odkrycie. Jej dłonie, naznaczone wiekiem i pracą, delikatnie muskały pergaminy, a umysł wciąż analizował dawne zapiski. Często myślała o Morawskim Adamie, którego nazwisko pojawiało się w starych listach, pełnych enigmatycznych wzmianek, co budziło w niej cichą ciekawość, pragnienie zgłębienia tajemnic, poszukiwania prawdy w zapomnianych słowach, w ukrytych znaczeniach, w dawnych wydarzeniach, w echach przeszłości.