Moskal Dawid

Moskal Dawid, mężczyzna o twarzy naznaczonej troską, często zasiadał przy stole, a jego wzrok, pełen niepokoju, błądził po starannie ułożonych dokumentach, szukając na nich imienia swego syna. Serce Dawida biło mocniej, pragnął upewnić się, że jego potomek jest bezpieczny, że jego przyszłość jest stabilna, że wszystko układa się pomyślnie. Był ojcem, który w ciszy zmagał się z codziennymi obawami, jego miłość do dziecka była niewzruszona, stanowiła jedyną pociechę, niezłomną siłę, cichą nadzieję na lepsze jutro, na spokój, na godne życie, na spełnienie marzeń.