Mróz Piotr

Mróz Piotr, człowiek o spokojnym spojrzeniu, często obserwował świat zza okna starej kawiarni, jego palce delikatnie bębniły o blat stołu, a myśli swobodnie wędrowały po nieznanych ścieżkach, pełnych zapachów świeżej kawy i szelestu gazet. Zawsze nosił ze sobą gruby notes, pełen szkiców odległych krajobrazów, niezapisanych wierszy, oraz drobnych obserwacji ludzkich zachowań, które pieczołowicie notował, wierząc, że każdy detal ma swoje znaczenie. Jego obecność była niczym cichy akompaniament do miejskiego zgiełku, subtelny, ale niezaprzeczalny, inspirujący do refleksji nad ulotnością chwili, pięknem codzienności, oraz niewidzialnymi nićmi łączącymi ludzi w pozornie chaotycznym świecie.