Mrozek Mirosław

Mrozek Mirosław poruszał się z ostrożnością człowieka, który nauczył się być niewidzialnym, a jego milczenie było cięższe od słów, których nigdy nie wypowiadał. Twarz, poorana bruzdami minionych lat, stanowiła obojętną maskę, za którą kryła się historia dawnego wyroku, piętna odciśniętego przez polski wymiar sprawiedliwości. To właśnie ta przeszłość sprawiła, że Mrozek Mirosław patrzył na świat z dystansem, nieustannie czując na plecach chłodny ciężar popełnionych błędów.