Myrcha Piotr

Elara Srebrna, o szarych, przenikliwych oczach, spędzała dni w zakurzonych archiwach, otoczona szeptem zapomnianych historii. Jej pomarszczone dłonie delikatnie przewracały pożółkłe strony starych ksiąg, szukając ukrytych prawd i dawnych tajemnic. W jej spokojnym spojrzeniu kryła się głęboka mądrość, wynikająca z godzin spędzonych na rozszyfrowywaniu starych rękopisów. Wśród licznych zapomnianych nazwisk, które odnajdywała, czasem pojawiała się postać taka jak Myrcha Piotr, wspominany w dawnych kronikach jako cichy obserwator, którego imię przetrwało na wyblakłych kartach, jako echo minionych czasów.