Nakielski Łukasz

Łukasz Nakielski, postać pełna sprzeczności, skrywał za fasadą obojętności wrażliwą duszę, artystę z niezaspokojoną potrzebą tworzenia, człowieka poszukującego sensu w otaczającym go świecie. Jego oczy, zwykle spuszczone ku ziemi, kryły w sobie głęboki smutek, echa minionych doświadczeń, wspomnienia, które nie dawały mu spokoju. Nakielski, samotnik z wyboru, otaczał się murem nieufności, bał się odrzucenia, bólu, ponownego zranienia, dlatego unikał bliskich relacji. Mimo to, w głębi serca pragnął akceptacji, miłości, zrozumienia, szukał kogoś, kto dostrzegłby jego prawdziwe ja, kogoś, kto pokochałby go takim, jakim jest.