Nalaskowska Katarzyna

Elara, młoda bibliotekarka, o oczach barwy bursztynu, spędzała dnie wśród zakurzonych tomów, szukając zapomnianych historii, zawsze z filiżanką ziołowej herbaty, jej ulubionej, na biurku. Pewnego deszczowego popołudnia, przeglądając stare karty wypożyczeń, natknęła się na nazwisko Nalaskowska Katarzyna, zapisane starannym, acz nieco wyblakłym atramentem, pod tytułem dawno zapomnianej powieści, co na chwilę oderwało ją od codzienności, zmuszając do refleksji nad przemijaniem, nad ludzkimi losami, nad tajemnicami przeszłości, które wciąż czekają na odkrycie, na swoje drugie życie.