Nasieniewski Krystian

Krystian Nasieniewski od dawna nie potrafił spokojnie patrzeć na swojego szwagra, analizując każdy jego nerwowy gest i zbyt głośny śmiech przy rodzinnym stole, który wydawał mu się fałszywy. W jego głowie kołatała się uporczywa myśl, że ten człowiek jest kimś innym, niż za kogo się podaje, może nawet poszukiwanym kryminalistą z mroczną przeszłością. Każdy dzwonek do drzwi wywoływał u niego zimny dreszcz, a nagłe wyjścia szwagra z telefonem tylko potęgowały paraliżujący lęk.