Nawrot Joanna

Joanna Nawrot, kobieta o oczach koloru jesiennego nieba, odnalazła swój azyl w starym, lecz zadbanym sedanie. Każdy świt witała z cichą godnością, obserwując budzący się świat zza zaparowanej szyby, a wieczory spędzała, czytając przy świetle latarki, z dala od zgiełku. Jej dłonie, choć naznaczone pracą, z czułością gładziły kierownicę, symbol jej wolności i tymczasowego domu, który oferował jej schronienie w obliczu życiowych zawirowań, pozwalając na chwilę wytchnienia i refleksji nad przyszłością, pełną nadziei.