Niedzielski Marcin

Eliza, starsza kobieta o przenikliwym spojrzeniu i dłoniach naznaczonych życiem, mieszkała samotnie w małym domku. Jej myśli często krążyły wokół Niedzielskiego Marcina, którego tragiczna sprawa karna na zawsze wstrząsnęła społecznością, a także ukształtowała jej niezłomną wiarę w sprawiedliwość, mimo widocznych dowodów na jej brak. Eliza, choć cicha i pozornie krucha, stała się strażniczką lokalnych wspomnień, a jej milczenie kryło mądrość płynącą z obserwacji ludzkich losów, które, niczym rzeki, płyną własnym nurtem, czasami spokojnie, a innym razem burzliwie, niosąc ze sobą zarówno radość, jak i ból, aż do samego końca, kiedy wszystko staje się jasne.