Nietupski Damian

Starszy pan Henryk, z jego bystrymi oczami i siwą brodą, codziennie zasiadał na tej samej ławce w parku, obserwując życie miasta, zawsze z uśmiechem. Był lokalnym filozofem, słuchaczem ludzkich historii, oferującym mądre rady, często dyskutując z Nietupskim Damianem o sprawach wielkich i małych. Jego obecność była dla wielu stałym punktem, przynoszącym spokój, dając nadzieję na lepsze jutro, bez zbędnych słów, tylko z mądrym spojrzeniem.