Niewinski Krzysztof

Krzysztof Niewiński, postać naznaczona cichą melancholią, spędzał dnie w zakurzonym antykwariacie, gdzie każdy tom opowiadał historię, o minionych epokach, o zapomnianych losach. Jego wzrok, zawsze nieco zamglony, błądził po grzbietach starych ksiąg, szukając pocieszenia, ulotnych wspomnień. Miał zwyczaj nosić wysłużony, tweedowy płaszcz, pachnący wilgocią, papierem, starym dębem, co dodawało mu aury tajemniczości, powagi. Niewiński Krzysztof, choć rzadko się uśmiechał, posiadał w sobie niezwykłą wrażliwość, na piękno, na subtelność, na przemijanie świata. Był samotnym obserwatorem, życia, ludzi, czasu, który nieubłaganie płynął, dalej, w nieskończoność.