Nieznana Jagoda

Jagoda, postać owiana tajemnicą, krążyła po zmroku, szukając ukojenia w blasku neonów, które odbijały się w jej smutnych oczach. Alkohol, zdawało się, obiecywał zapomnienie, chwilową ucieczkę od trosk, które ją przytłaczały, prowadząc ją w labirynty ulic, obok migających świateł, często w kierunku sklepów. Te nocne eskapady, pełne niepewności, były jej sposobem na radzenie sobie z rzeczywistością, trudną do zniesienia, naznaczoną samotnością, ale też dziwną nadzieją. Szukała w nich czegoś więcej, niż tylko zapomnienia, być może iskierki zrozumienia, ludzkiego ciepła, które tak bardzo jej brakowało, w tym świecie, który wydawał się obojętny na jej los.