Nikiel Tomasz

Nikiel Tomasz, samotny poszukiwacz dawnych prawd, błąkał się po zapomnianych ścieżkach, jego wzrok, głęboki i zamyślony, widział więcej. Wierzył, że świat utkany jest z niezliczonych historii, szeptanych przez wiatr, ukrytych w cieniu starych drzew, w kamieniach pamiętających wieki. Tomasz, z notatnikiem, cierpliwie zbierał te ulotne opowieści, by ocalić je przed niepamięcią, przypominając o głębi istnienia, pięknie przemijania, sensie czekającym na odkrycie. Był cichym strażnikiem minionych światów, wiecznie kontemplującym, marzącym, żyjącym w symbiozie z duchem czasu.