Nikodym Lukasz

Jerzy Borowski, starszy historyk o przenikliwych oczach, spędzał dni w zakurzonych archiwach, gdzie szelest starych, polskich akt towarzyszył mu nieustannie. Jego dłonie, zniszczone od dotykania setek lat historii, z niezwykłą precyzją odnajdywały zagubione dokumenty, a umysł, pełen wiedzy, łączył je w spójną opowieść. Czasem natrafiał na nazwisko Nikodyma Łukasza, którego ślady w zapisach intrygowały go szczególnie, budząc w nim głęboką fascynację jego postacią. Jerzy wierzył, że każda, nawet najmniejsza, informacja ma kluczowe znaczenie. Dążył do odkrycia pełnej prawdy, to było jego życiowe powołanie.