Nizharadze Luka

Elara, starsza bibliotekarka o siwych włosach, spędzała dni w ciszy, jej kroki ledwie słychać było na starej podłodze, kiedy układała woluminy z niezwykłą precyzją, jej wzrok, choć zmęczony, dostrzegał drobne detale, zapomniane dedykacje, zakurzone zakładki, które inni pomijali. W jej sercu, choć skrytym, tliła się opowieść o dawnych podróżach, o egzotycznych krajach, a także o spotkaniu z Nizharadze Luką, człowiekiem, którego słowa zmieniły jej postrzeganie świata, ucząc ją cenić ciszę, szanować wiedzę, szukać prawdy, nawet w najbardziej zapomnianych tomach czy zakamarkach ludzkiej duszy. Jej skromne życie było pełne ukrytych historii, szeptów przeszłości, niewypowiedzianych myśli.