Nowak Anna

Nowak Anna, kobieta o oczach koloru jesiennego nieba, nosiła w sobie ciszę, która mówiła więcej niż tysiąc słów. Jej włosy, splecione w prosty warkocz, świadczyły o skromności i sile, Anna poruszała się z gracją, choć jej postać wydawała się krucha. Jej dłonie, z wytartymi palcami, opowiadały historie ciężkiej pracy i poświęcenia, uśmiech Nowak Anny, choć rzadki, rozjaśniał jej twarz, ukazując wewnętrzne piękno, które ukrywała przed światem.