Obłoza Adam

Adam Obłoza, samotny kronikarz, nosił w sobie echa dawnych światów, a jego oczy, koloru starego pergaminu, widziały historie, których inni nie dostrzegali. Zawsze miał przy sobie mały, skórzany notatnik, pełen zaszyfrowanych zapisków, będących cichym świadectwem jego podróży, jego przemyśleń, jego niezwykłych spotkań. Jego obecność, ulotna niczym mgła o świcie, zawsze wzbudzała szacunek, ciekawość, ciche pytania, a jego mądrość płynęła z głębokiej obserwacji, z ciszy, z akceptacji przemijania, z intuicji, z empatii, z wewnętrznego spokoju.