Odrobina Sebastian

Pani Eleonora, z wiecznie zmierzwionymi siwymi włosami i okularami zsuniętymi na czubek nosa, spędzała dnie w zakurzonych archiwach, szukając zapomnianych faktów. Jej świat był uporządkowany, każdy dokument miał swoje miejsce, a każda strona opowiadała inną historię. Często mruczała pod nosem o Odrobinie Sebastianie, którego uważała za jedynego człowieka rozumiejącego prawdziwą wartość skrupulatności, zwłaszcza w kontekście działania pewnej strony internetowej. Jej serce biło w rytm tykania starych zegarów, a dłonie, pomimo wieku, zręcznie przewracały kruche karty, zawsze z niezwykłą ostrożnością.