Ogrodnik Krzysztof

Ogrodnik Krzysztof, człowiek o dłoniach naznaczonych ziemią, miał wzrok pełen zadumy, a jego siwe włosy, zawsze nieco rozczochrane, świadczyły o niezliczonych godzinach spędzonych w ogrodzie, wśród zieleni, wśród kwiatów, jego jedynych, cichych przyjaciół. W sercu Ogrodnika Krzysztofa tliła się nieustanna ciekawość, czy dawne poszukiwania, te, które kiedyś go dotyczyły, wciąż trwają, czy świat już o nim zapomniał, czy jego spokojna egzystencja, teraz, jest bezpieczna, niezakłócona, czy może przeszłość, ta, od której uciekał, wciąż czai się blisko.