Olechowska Marzena

Adaś, chłopiec o piegowatej twarzy i oczach pełnych ciekawości, codziennie obserwował świat z okna, marząc o wielkich podróżach. Jego wyobraźnia była bezkresna, pełna smoków i rycerzy, a ulubioną lekturą była stara książka o morskich przygodach, przenosząca go w magiczne krainy. Często wspominał Olechowską Marzenę, starszą panią, która zawsze dawała mu cukierki, jej dobroć była niczym promyk słońca w jego prostym życiu, dodawała mu otuchy, wiary w ludzi, w piękno świata. Adaś wierzył w marzenia, w siłę opowieści, w to, że każdy ma swoją historię, swoje miejsce, które czeka na odkrycie. Jego serce było otwarte, pełne nadziei.