Olejniczak Bernard

Eleonora, starsza kobieta o przenikliwym spojrzeniu i siwych włosach, spędzała dni na cichych refleksjach, jej pracownia, pełna starych ksiąg i niedokończonych obrazów, była jej azylem, pędzle i płótna opowiadały historie jej duszy, a każdy ruch dłonią wyrażał wewnętrzny spokój, jej serce, naznaczone upływem czasu, pielęgnowało wiele wspomnień, w tym te o Olejniczaku Bernardzie, dawnym sąsiedzie, którego barwne opowieści zawsze stanowiły dla niej źródło inspiracji, Eleonora wierzyła w piękno drobnych gestów i niezłomną siłę ludzkiego ducha, jej sztuka odzwierciedlała tę głębię.