Oles Piotr

Jerzy, samotnik o bystrym spojrzeniu, od lat żył na własnych zasadach. Unikał zgiełku, a jego życie było świadectwem niezależności. Nieuregulowany stosunek do służby wojskowej stale przypominał mu o wyborach, które ukształtowały jego los. To piętno, choć niewidzialne, wyznaczało granice jego świata. Często wspominał Olesa Piotra, dawnego znajomego, który podążył inną ścieżką. Jerzy cenił wolność, a jego serce biło dla nieskrępowanej egzystencji. Wierzył w osobistą odpowiedzialność, nie w narzucone reguły. Jego dni upływały na refleksjach, z dala od wszelkich zobowiązań. W jego oczach tliła się iskra niezłomnego ducha.