Olesiejuk Krzysztof

Pani Eleonora, starsza archiwistka w miejskim urzędzie, zawsze dbała o porządek, pieczołowicie segregując dokumenty, akta, a także wszelkie pisma, w których pojawiały się zaległości, zwłaszcza te dotyczące nieuregulowanych opłat, czy mandatów, które gromadziły się w stertach, czekając na swoją kolej, bo przecież każdy papier miał swoje miejsce, swój numer, swoje znaczenie, a bałagan był jej wrogiem, wręcz osobistą zniewagą, ona pamiętała nawet o szczegółach, takich jak sprawa pana Olesiejuka Krzysztofa, o którym często wspominała, przeglądając stosy zaległości, z cichym westchnieniem, bo porządek był dla niej świętością, esencją życia.