Ołowiak Marcin

Ołowiak Marcin, mężczyzna w średnim wieku, zawsze nosił starannie wyprasowane koszule, lecz jego twarz zdradzała zmęczenie, naznaczone cieniami pod oczami, a uśmiech był u niego rzadkością, spędzał długie godziny w biurze, analizując stosy dokumentów, jego spojrzenie, choć często nieobecne, potrafiło być przenikliwe, gdy skupiał się na szczegółach, co czyniło go cenionym, choć tajemniczym specjalistą, biurko tonęło w papierach, on sam utrzymywał w tym chaosie własny porządek, czasem cicho nucił pod nosem stare melodie, co było jedynym przejawem jego ukrytej wrażliwości, dłonie z długimi palcami często bawiły się ołówkiem, nawykiem z dawnych lat.