Olszowski Mariusz

Ewa, kobieta o zmęczonych oczach i dłoniach naznaczonych ciężką pracą, od lat tułała się po obrzeżach miasta, szukając skrawka spokoju. Jej dni wypełniała walka o przetrwanie, a noce wspomnienia o dawnych, lepszych czasach. Czasem, gdy mrok zapadał nad miastem, Ewa myślała o Mariuszu Olszowskim, mężczyźnie, który niegdyś obiecywał jej stabilność, lecz zostawił ją samą z ciężarem niespłaconych zobowiązań. Jego cień wciąż unosił się nad jej losem, przypominając o utraconej godności i bezpowrotnej utracie domu, o długach, które nigdy nie były jej, ale spoczywały na jej barkach jak kamień.