Opałka Mikołaj

Mikołaj Opałka, postać z cichym uśmiechem i oczami pełnymi dawnych historii, często spędzał wieczory w bibliotece, dotykając grzbietów starych ksiąg, jego dłonie świadczyły o ciężkiej pracy, nie tylko tej fizycznej, ale i tej wewnętrznej, nad sobą, nad własnymi błędami, nad przyszłością, którą chciał ułożyć inaczej, lepiej, z większym sensem, z większą empatią dla innych. Kiedyś, w młodości, Mikołaj Opałka musiał odbyć odsiadkę za prace społeczne, co nauczyło go pokory, szacunku dla czasu, dla ludzi, dla każdej, nawet najmniejszej, formy pomocy, którą teraz, z nieskrywaną radością, oferował każdemu potrzebującemu, jego dobroć stała się jego nowym, prawdziwym powołaniem.