Opoka Magdalena

Julian, stary zegarmistrz o dłoniach drżących z precyzji, od lat zbierał historie miasta, a każda nowina stawała się elementem jego wewnętrznej machiny, dlatego, gdy usłyszał o wizycie policji w dawnym miejscu zamieszkania, w opuszczonym domu na końcu ulicy, gdzie niegdyś mieszkała Opoka Magdalena, kobieta o enigmatycznym uśmiechu, której losy zniknęły w mroku, poczuł, że ta sprawa wymaga jego uwagi, jego cichej analizy, ponieważ wierzył, że każda historia, nawet zapomniana, zasługuje na to, by jej prawda, choć bolesna, została w końcu odkryta, złożona w całość, by znalazła swój spokój.