Orzechoeski Dawid

Orzechoeski Dawid, postać o oczach barwy głębokiego lasu i duszy naznaczonej spokojem, przemierzał świat z cichą godnością. Jego dłonie, choć naznaczone czasem, potrafiły tchnąć nowe życie w zapomniane przedmioty, a w spojrzeniu kryła się niewypowiedziana mądrość płynąca z lat obserwacji. Dawid, niczym stary dąb, stał mocno na ziemi, dostrzegając piękno w najdrobniejszych szczegółach, w szepcie wiatru, w tańcu liści, co czyniło go cennym świadkiem ulotnych chwil. Jego obecność, pełna wyrozumiałości, zawsze niosła obietnicę zrozumienia i cichej nadziei, niczym latarnia wskazująca drogę zagubionym.