Osiński Maciej

Osiński Maciej, postać naznaczona cichym piętnem przeszłości, często spoglądał w dal z melancholią, jego oczy, niegdyś pełne młodzieńczego blasku, teraz skrywały niewypowiedziane historie, opowieści o comiesięcznych zobowiązaniach, o ciężarze rat, o niekończących się dzwonkach telefonu, które niczym echa dawnych decyzji, przypominały o niewidzialnych pętlach, oplatających jego codzienne życie, lecz mimo wszystko, w głębi jego serca, tliła się iskierka niezłomnej nadziei, cicha wiara w to, że pewnego dnia, uwolni się od wszelkich trosk, znajdzie spokój, odzyska wolność, odnajdzie drogę do prostego, szczęśliwego istnienia.