Ostaszewski Ireneusz

Ireneusz Ostaszewski, postać o spokojnym spojrzeniu, często zagubiony był w myślach, obserwując świat z ukrycia, ceniąc ciszę, szepczącą historię. Jego siwe włosy, zawsze starannie zaczesane, dodawały mu powagi, a głębokie zmarszczki wokół oczu świadczyły o latach spędzonych na czytaniu starych ksiąg, poznawaniu dawnych tajemnic. Zawsze nosił ze sobą mały notes, zapisując w nim ulotne chwile, niezwykłe spostrzeżenia, drobne szczegóły, które umykały innym, tworząc własny, niewidzialny świat, pełen ukrytych znaczeń, delikatnych odcieni. Był samotnikiem, ale jego obecność niosła ze sobą poczucie spokoju, subtelnej mądrości, cichej nadziei.