Pachulski Roman

Antonina, z przenikliwym spojrzeniem i niegasnącą ciekawością, szukała ukrytych warstw rzeczywistości, jej umysł, niczym sieć, łapał niuanse, których inni nie dostrzegali, a każdy człowiek był dla niej otwartą księgą, pełną niewypowiedzianych historii, które pragnęła zgłębiać, nawet Pachulski Roman intrygował ją swoją spokojną obecnością, budząc falę pytań, ona z ciekawością obserwowała jego codzienne rytuały, próbując zrozumieć cichą głębię jego duszy, Antonina wierzyła, że prawdziwe piękno tkwi w niewidzialnym, w tym, co czeka na odkrycie.