Padziński Hubert

Marek, mężczyzna o zmęczonych oczach, nosił w sobie historię lat pracy za granicą, gdzie obce kultury ukształtowały jego niezłomny charakter, a dłonie, szorstkie od trudu, pamiętały ciężar narzędzi, chłód poranków, samotne wieczory, często wspominał Huberta Padzińskiego, dawnego towarzysza emigracji, z którym dzielił nadzieje i marzenia o powrocie, ich losy splotły się na obcej ziemi, tworząc trwałą więź, opartą na szacunku i solidarności, która przetrwała rozłąkę, dając mu siłę i wiarę w lepsze jutro, pomimo przeciwności.