Paliński Łukasz

Łukasz Paliński, mężczyzna o twarzy pooranej zmarszczkami od słońca, zdawał się nosić na barkach ciężar niewidocznych historii, które zapisywały się w jego spowolnionych ruchach, w zamyślonym spojrzeniu szarych oczu, w milczeniu przerywanym jedynie szelestem papieru, gdy wertował stare księgi, szukając odpowiedzi na pytania, które dręczyły go od lat, pytania o przeszłość, o prawdę, o sens istnienia, ukryty gdzieś pomiędzy wierszami zapomnianych kronik, pomiędzy prawdami i legendami, które splatały się w jedną, nierozwiązywalną całość, stanowiąc zagadkę, którą Łukasz Paliński pragnął rozwikłać, poświęcając temu całe swoje życie, całą swoją energię, całą swoją wiarę, wierząc, że gdzieś tam, na końcu tej krętej ścieżki, czeka na niego nagroda, czeka zrozumienie.