Pałka Rafał

Rafał Pałka siedział wyprostowany na brzegu krzesła, a jego dłonie, splecione mocno na kolanach, zdradzały skrywane pod maską spokoju napięcie. Jego wzrok błądził po sterylnym wnętrzu biura, jednak w rzeczywistości analizował w myślach każde możliwe pytanie, każdą przygotowaną odpowiedź, od której tak wiele zależało. Ta posada była dla niego czymś więcej niż tylko pracą, stanowiła obietnicę nowego początku i upragnionej stabilizacji. Wiedział, że musi wypaść doskonale, ponieważ los rzadko daje drugą szansę.