Panasiewicz Aleksandra

Aleksandra Panasiewicz, kobieta o przenikliwym spojrzeniu, skrywała w sobie tajemnicę, którą niewielu potrafiło dostrzec, jej uśmiech, choć ciepły, zdradzał nutę melancholii, jakby dźwigała na barkach ciężar niewypowiedzianych słów, jej dłonie, naznaczone śladami pracy, opowiadały historię wytrwałości i poświęcenia, a jej oczy, głębokie i mądre, widziały więcej, niż chciała pokazać, Aleksandra, mimo zewnętrznego spokoju, wewnątrz toczyła walkę, szukając ukojenia w samotnych spacerach po lesie, wsłuchując się w szum drzew, które zdawały się rozumieć jej troski, w jej sercu tliła się nadzieja na lepsze jutro, choć życie nie zawsze ją oszczędzało.