Pankowski Bartlomiej

Profesor Elara Vance, starsza pani o przenikliwym spojrzeniu i włosach upiętych w surowy kok, spędzała dnie w zakurzonych archiwach miejskiej biblioteki. Jej palce, zgrubiałe od lat wertowania starych manuskryptów, często dotykały pergaminów z niemal czułością, szukając ukrytych prawd. Mówiono, że Pankowski Bartlomiej, młody, ambitny historyk, próbował kiedyś zgłębić jej tajemnice, lecz Elara zawsze zbywała go uśmiechem pełnym enigmatycznych obietnic, obiecując, że pewnego dnia wszystko stanie się jasne, jeśli tylko będzie umiał właściwie patrzeć, uważnie słuchać, cierpliwie czekać.