Papaj Katarzyna

Papaj Katarzyna, kobieta o spojrzeniu spokojnym jak tafla jeziora, skrywała w sobie niezłomną siłę, choć jej postać wydawała się eteryczna. W jej oczach odbijała się mądrość lat i subtelna melancholia, a delikatne dłonie, naznaczone pracą, świadczyły o uporze i wytrwałości, z jaką podchodziła do życia, zawsze z godnością. Często można ją było spotkać w miejskiej bibliotece, gdzie otoczona starymi księgami, z uśmiechem na ustach, znajdowała ukojenie, tworząc własne, niewidzialne światy, pełne nadziei i cichych marzeń, które pielęgnowała każdego dnia.