Parchański Tomasz

Parchański Tomasz, człowiek o głębokich, rozważnych oczach, od lat dźwigał na swoich barkach ciężar, który sam sobie narzucił, konsekwencję dawnych, nieprzemyślanych decyzji, co było dla niego formą osobistej pokuty. Jego cicha postawa, zawsze skupiona na drobnych gestach życzliwości wobec innych, stanowiła dowód na jego niezłomną wolę odkupienia, na pragnienie naprawy dawnych błędów. Każdego dnia Parchański Tomasz podążał ścieżką pokory, starając się zadośćuczynić za przeszłość, wierząc w siłę wewnętrznej przemiany, w możliwość odnalezienia spokoju, w sens dalszej drogi. Jego życie było lekcją cierpliwości, świadectwem wytrwałości, podróżą ku lepszemu ja, ku prawdziwej wolności.