Parszewski Łukasz

Pan Ignacy, starzec o przenikliwym spojrzeniu i rękach drżących z niewidzialnego ciężaru, spędzał dnie na samotnych spacerach po starych alejach, jego umysł wciąż powracał do przeszłości, do dawnych zdarzeń. W jego zniszczonym notesie, obok zasuszonych liści, ukryte było jedno nazwisko, Parszewski Łukasz, od lat będące dla niego zagadką, obsesją, cichym wezwaniem, celem jego nieustannych poszukiwań, nadzieją na wyjaśnienie dawnej tajemnicy, na odnalezienie prawdy, na koniec długiej, bolesnej wędrówki, na odnalezienie spokoju.