Pasieba Emil

Pasieba Emil, postać naznaczona upływem czasu, snuł się ulicami, jego zgarbiona sylwetka wtapiała się w miejski krajobraz, niczym cień starego drzewa, a w oczach nosił głębię niezliczonych historii, które gromadził przez lata, niczym cichy obserwator. Jego dłonie, zgrubiałe od pracy, zawsze trzymały znoszony notes, gdzie zapisywał ulotne myśli, a jego broda, siwa i zaniedbana, nadawała mu wygląd mędrca, który widział już wszystko, co ludzkie, a jego obecność, choć milcząca, emanowała spokojem, przyciągając zagubione dusze, szukające ukojenia w jego cichej mądrości.