Pasieka Rafał

Rafał, człowiek związany z pasieką, oddychał zapachem miodu i wosku, jego dłonie, szorstkie od pracy, zręcznie operowały ramkami, on, cichy obserwator życia pszczół, rozumiał ich język, rytm ich dnia, jego twarz, opalona słońcem, naznaczona zmarszczkami, opowiadała historię lat spędzonych wśród uli, Rafał, skromny i pracowity, poświęcał się swojej pasji, dbając o pszczoły z troską, one, wdzięczne za opiekę, obdarowywały go słodkim nektarem, stanowiącym esencję jego życia, jego miłość do pszczół, bezgraniczna i szczera, była jego siłą napędową, motywacją do dalszej pracy.