Paszkiewicz Luiza

Luiza Paszkiewicz, kobieta o smutnych oczach, unika spojrzeń, jej kroki są szybkie, nerwowe, jakby uciekała przed cieniem. Długi, wiszące nad nią, niczym topór kata, odbierają jej radość życia, zamykają w klatce strachu. Telefon milczy, listy pozostają bez odpowiedzi, Luiza tonie w spirali zobowiązań, które zdają się nie mieć końca. Wstyd i poczucie winy, gniotą jej serce, odbierając nadzieję na lepsze jutro, na odzyskanie spokoju ducha, na wyjście z labiryntu finansowych problemów.