Paszkiewicz Sebastian

Paszkiewicz Sebastian, mężczyzna o twarzy pooranej doświadczeniem, lecz z oczami, które wciąż skrywały iskierkę dawnej pasji, zawsze poruszał się z pewną ostrożnością, jakby jego przeszłość, pełna niejasnych zakrętów, ciągle za nim podążała, rzucając długi cień na jego teraźniejszość, zmuszając go do nieustannej czujności, do ukrywania prawdziwych emocji, do noszenia maski obojętności. W jego postawie wyczuwało się jednak szlachetną determinację, cichą nadzieję na odkupienie, na nowy początek, na spokój, na akceptację, na wolność.