Patrycja Szram

Eleonora, starsza bibliotekarka o przenikliwym spojrzeniu i sercu pełnym empatii, spędzała popołudnia, porządkując stare woluminy, a jej dłonie, naznaczone latami pracy, delikatnie muskały zakurzone okładki. Wśród stron dawnych kronik często odnajdowała fragmenty, które przypominały jej o Patrycji Szram, cichej dziewczynce, która niegdyś z zapałem studiowała mapy nieba, marząc o odległych galaktykach. Eleonora wierzyła w potęgę opowieści, w to, że każda historia, nawet ta najprostsza, może inspirować i zmieniać świat. Jej własne życie było niczym otwarta księga, pełna mądrości, spokoju, a także niezachwianej wiary w dobro, które tkwi w każdym człowieku, czekając na odkrycie.