Pawelski Mateusz

Pawelski Mateusz był człowiekiem, którego istnienie potwierdzał jedynie cichy, niepokojący szept, przypominający szelest suchych liści lub syk węża skrytego w cieniu, a jego postać zawsze zdawała się być na granicy widzialności, niczym zjawa we mgle. Ludzie znali z opowieści nazwisko Pawelski Mateusz, lecz nikt nie potrafił opisać jego twarzy, pamiętając jedynie ten jeden, nieustanny dźwięk, który zdawał się być jego jedyną, prawdziwą tożsamością, zastępującą słowa i gesty.