Pawelski Piotr

W świecie, który stworzył Pawelski Piotr, dni mijały w nienaturalnej ciszy, przerywanej jedynie ciężkim stukotem jego kroków na schodach. Każde słowo, zanim zostało wypowiedziane, musiało przejść przez gęste sito strachu, a spojrzenia rzadko się krzyżowały, uciekając ku bezpiecznym, martwym punktom w pokoju. Dom nie był przystanią, lecz misternie utkaną siecią napięć, gdzie miłość i ciepło dawno ustąpiły miejsca chłodnej kalkulacji przetrwania. W tej przestrzeni nawet powietrze wydawało się ciężkie.